Odszkodowania Gdańsk

W przypadku, gdy zakład ubezpieczeń bezpodstawnie odmawia wypłaty odszkodowania, należy w pierwszej kolejności złożyć odwołanie od wydanej przez niego decyzji odmownej (reklamację). Procedurę reklamacyjną reguluje ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 r. o rozpatrywaniu reklamacji przez podmioty rynku finansowego i o Rzeczniku Finansowym. Ubezpieczyciel ma co do zasady 30 dni na rozpoznanie naszej reklamacji. Jeżeli podtrzyma swoje dotychczasowe stanowisko, to poszkodowany może złożyć skargę do Rzecznika Finansowego lub wystąpić z roszczeniami na drogę sądową. 

Zakład ubezpieczeń może domagać się zwrotu wypłaconego świadczenia, w sytuacji, gdy stwierdzi, że nie było podstaw prawnych, umownych do wypłaty tego odszkodowania, a mimo to zostało ono wypłacone. Mówiąc wprost, odszkodowanie zostało wypłacone podmiotowi, któremu się nie należało. 

Jeżeli osoba posiada informacje o wyłudzeniu odszkodowania, to winna to zgłosić organom ścigania (Policji, Prokuraturze) oraz zawiadomić zakład ubezpieczeń.

Co do zasady na likwidację szkody i wypłatę odszkodowania ubezpieczyciel ma 30 dni, termin ten jest liczony od dnia zgłoszenia szkody zakładowi ubezpieczeń. Jeżeli jednak z przyczyn od siebie niezależnych, obiektywnych, zakład ubezpieczeń nie jest w stanie rozpoznać sprawy w tym terminie, wówczas może on zostać przedłużony.

W zgłoszeniu szkody kierowanym do ubezpieczyciela poszkodowany powinien szczegółowo opisać wypadek i jego przebieg. Wskazać należy w szczególności datę zdarzenia, jego godzinę i miejsce, przebieg, osoby w nim uczestniczące, doznaną szkodę (uszkodzone mienie, czy też odniesione obrażenia). Niejednokrotnie ubezpieczyciele, zwłaszcza w sprawach dot. wypadków komunikacyjnych, proszą o szkic przebiegu zdarzenia.

To zależy z jakiego tytułu jest przyznawane. Nie są opodatkowane świadczenia przyznawane z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, odszkodowanie związane z kosztami leczenia (np. za zakup leków, prywatną rehabilitację, lepsze odżywianie związane z leczeniem powypadkowym), czy też renty cywilne wypłacane poszkodowanemu. Opodatkowane mogą być natomiast odszkodowania za szkody doznane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Opodatkowane są również odsetki wypłacane poszkodowanemu w związku z opóźnieniem w wypłacie odszkodowania, bądź zadośćuczynienia.

To oczywiście zależy od określonego typu sprawy. Generalnie można te dokumenty zgrupować w dwóch zasadniczych kategoriach. Pierwsza kategoria, to dokumenty, które potwierdzą zaistnienie wypadku oraz jego przebieg. Mogą to być w szczególności, notatka policyjna dotycząca zdarzenia, oświadczenie sprawcy wypadku/kolizji o przyjęciu odpowiedzialności za spowodowanie zdarzenia, dokumentacja z postępowania karnego czy też z postępowania o wykroczenie (np. akt oskarżenia, wniosek o ukaranie, wyrok sądu karnego), ale także pisemne oświadczenia świadków zdarzenia. Druga kategoria dokumentów, to dokumentacja potwierdzająca wysokość poniesionej szkody. W przypadku szkody osobowej związanej z doznanymi urazami może to być dokumentacja medyczna, faktury, rachunki potwierdzające koszty leczenia. W przypadku szkody rzeczowej, uszkodzone mienie, wchodzi w rachubę m.in. dokumentacja fotograficzna uszkodzonej rzeczy, opinie rzeczoznawców majątkowych z wyceną szkody, rachunki lub faktury potwierdzające wartość danej rzeczy przed szkodą.

Kwestię tę normuje art. 442¹ Kodeksu cywilnego. I tak, roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się albo przy zachowaniu należytej staranności mógł się dowiedzieć o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę.

Jeżeli natomiast szkoda wynikła ze zbrodni lub występku (przestępstwa), roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Dodatkowo trzeba wskazać, że w razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Z kolei przedawnienie roszczeń osoby małoletniej o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności.